In het diepe

Lieve allemaal,

Nadat ik vorige week nog volledig van mijn vrijheid heb genoten samen met mijn vrienden en familie, was het gister toch echt tijd om aan een nieuwe uitdaging begonnen.

Om half zeven ging de wekker. Alhoewel ik normaal gesproken mijn bed niet uit kan komen, stond ik meteen op. Ik vond het wel gezellig, iedereen tegelijk ontbijten. Maar toch was ik ook wel een beetje zenuwachtig. Om half acht zou mijn collega, die ook in Arignac woont, me op komen halen. Op z'n Frans kwam ze een kwartier te laat, maar dat kon de pret absoluut niet drukken.

We kwamen samen aan bij het Conseil Général, waar zij op dezelfde afdeling werkt, als ik stage loop. Het bleek een enorm wit gebouw te zijn met een (voor Franse begrippen) modern interieur. Ik werd hartelijk ontvangen door de directrice van Europese zaken, die tevens mijn coördinator is.

Ze stelde me voor aan al mijn andere collega's, die ook erg aardig bleken en vertelde me over het project waarvoor ik onderzoek ga doen. Ook gaf me ze een boekwerk aan informatie. Aangezien ik niet veel informatie over het project had, kon ik me voor mijn stage nauwelijks voorbereiden. Daar heb ik gisterochtend dan al mijn tijd aan gewijd.

Om twaalf uur was het middagpauze en ging ik eten samen met vier andere vrouwen , die elke middag hier eten. Het was erg gezellig. Iedereen had iets anders bij zich: salade met stokbrood, kazen, (bloed)worst en een heerlijk nagerecht. Ze behandelden me alsof ik hier al jaren ben en samen hebben we een uur lang over van alles gelachen.

Na de middagpauze ging ik weer verder. Maar al gauw kwam ik erachter dat mijn concentratieboog geen boog meer was. Sterker nog, er was niks meer van over. Ik was echt ontzettend moe van alle nieuwe informatie in een vreemde taal en ik moest erg wennen aan de vaktaal, die niet zo zeer in mijn vocabulaire voorkomt. Bij thuiskomst heb ik dan ook geslapen als een roosje.

Vandaag was ik er vroeg bij, half zeven. Ik begon verder te lezen waar ik gisteren gebleven was en ineens viel het kwartje. Ik ben ECHT in het diepe gesprongen.

Voor ik aan mijn stage begon vertelde Thomas mij al dat ik een belangrijke functie zou krijgen. Dat nam ik niet zo nou, gezien de gemiddelde baan hier kapper, schoonmaker of bouwbakker is. Niks dat ik gewend was dus. Maar niks bleek minder waar.

Wat ben ik nou precies aan het doen en waar? Het Conseil General is een overheidsinstantie dat in elke departement gevestigd zit. Vanuit elke locatie wordt de provincie aangestuurd op het gebied van beleid. Ook zijn er binnen elk Conseil afgevaardigden die in de Staten Generaal zitten.

Er zijn sinds januari 2016 nog maar 13 departementen en sinds de samenvoeging met Languedoc-Roussillon, bevat het nieuwe departement ongeveer dezelfde oppervlakte als Nederland. Sinds deze samenvoeging zijn er nieuwe nationale pilot-programma's ingezet op het gebied van werkgelegenheid.

Er zijn drie grote programma's en ik richt me hierin op een specifiek sociaal-economisch project. Dit project heeft betrekking op werkgelegenheid onder jongeren, omdat er in Frankrijk, en specifiek in dit departement, ontzettend veel jeugdwerkloosheid is.

Aan de hand van een onderzoek naar de beste methoden om dit aan te pakken in dit departement, zal ik een deel van het huidige pilot-programma terugkoppelen. Dit is nog nooit gedaan, dus dat is spannend! Ik ben de enige die aan dit project werkt en dus ben ik zelfstandig en in mijn eentje verantwoordelijk.

Ik vind het heel leuk om mijn opgedane kennis toe te passen 'voor het ech-ie' en vooral omdat dit een ontzettend ruraal gebied is en ik daardoor mijn inzichten kan verbreden.

Nou dat was 'm weer voor vandaag!

Liefs en tot de volgende,

Noor